HOŞGELDİN BEBEK ...

Hoşgeldin bebek.. Ne iyi ettin de geldin... İyi ki geldin..

"Erken doğum olabilir, her an hazırlıklı olun" diyen doktorlar mı yanıldı, yoksa annenin karnındaki fazla mı rahattın bilemiyoruz, ama 9 ay 10 gününü doldurduğun halde hala doğmamıştın :) Tam 11. güne girmiştik, doktorun suni sancı verilecek dedi... O gün, yani 10 Aralık'ta tüm gün annen ve babanla olabilmek için izin aldım bir gün önceden, gittim yanlarına.. 9 Aralık gecesini sana anlatmam mümkün değil, size geldik babaannen ve dedenle birlikte.. Hem annen ve babana moral olsun, hem de annenin hamileliğinin son gününü pasta yiyerek kutlamak için... O gece hepimiz bir şeyler konuştuk ama o kadar heyecanlıydık ki, eminim kimse hatırlamıyordur neler anlatıldığını o gece... Tek düşündüğümüz 24 saat sonra senin kucağımızda olacağındı... Öyle bir heyecandı ki Duru, hiçbirimiz o gece 1 dakika bile uyuyamadık, emin olabilirsin...

Ertesi gün, yani 10 Aralık günü sabah 6.00'da gittik doğacağın hastahaneye... Özel Çınarlı Doğum Hastanesi... Çok güzel, sıcacık, koridorlarında hep bebek ağlamalarının duyulduğu, insanı mutlu eden hastane.. Hemen odayı süslemeye başladık.. Balonlar, kalpler, tüllerle örtülü melek kanatlı kapı süsleri, nazar boncukları... Odan hazır oldu çok önceden... Sonra anneni doğuma hazırlamaya başladılar.. Lağmanla bağırsakları temizlendi önce.. Sonra anneni doğumhaneye alıp suni sancı vermeye başladılar... Heyecanlı dakikalar başladı bizim için.. Beklemeye koyulduk... Birsürü gelen oldu seni görmek için, her gelene senin için notlar yazdırdık, büyüyünce okuyacaksın ve sen daha doğmadan herkesin seni ne kadar çok sevdiğini anlayacaksın :) Ah Duru, o kadar çok bekledik ki seni.. Bir türlü gelmedin, bizi  çok meraklandırdın... Doktorun sık sık gelip anneni ve seni kontrol etti.. Meğer suni sancıya rağmen rahmi yeterince açılmamış annenin.. Bekledik, bekledik... Dünyanın en zor geçen zamanıydı işte o saatler.. Saat 16:00'ya kadar tuttuk nefesimizi resmen bebeğim.. Saat 15:30'da doktorunun son kez yaptığı kontrolde daha fazla beklememek gerektiğini söylemesiyle apar topar sezeryana alındı annen, ve işte o yarım saat....

Duru, eğer tekrardan yaşama fırsatım olsaydı, hemen o 20 dakikaya dönmek isterdim.. Yaşayabileceğim tüm duyguları o 20 dakikaya sığdırdım.. Heyecan, merak, sabırsızlık, mutluluk, korku, öfke, hemen her şey... Saat tam 16:00 ve açılan ameliyathane kapısı... Kapıdan çıkan bir hemşire ve kucağında çığlık çığlığa ağlayan sen :) O an gördüğüm babamla babanın birbirlerine sarılıp sımsıkı ağlayışlarıydı.. Sonra sana bir baktık ki, kıpkırmızı bir bebek, yanaktan ibaret sadece :) Köfte dudaklı, minnacık elli, ayaklı.. Bakım odasına aldılar sonra seni.. Baban da geldi yanında... Temizlediler seni, sonra giydirdiler güzelce... Biz de odanın camına dayadık kafaları, hıçkıra hıçkıra ağlayarak izledik seni.. Seni giydirdikten sonra tutuşturdular babanın ellerine.. Elleri tir tir titreyerek aldı baban seni kucağına ilk kez, ağlaya ağlaya.. 2kilo 780 gram ve 48 cm.'lik bir bebek kollarında ilk kez babanın :)  Sonra indik odamıza.. Dedim ki, Allah ne büyük.. Hayatımın en çok dua ettiğim, en çok şükrettiğim gününü yaşattın kuzucuk...

Odaya gelen, çıkan, ağlayan, dua eden, fotografını çeken onlarca insan... Bir ara abimle sarıldık sımsıkı, dakikalarca ağladık birlikte... Sen ağladın, uyudun, ağladın, uyudun... Önce gözlerini açamadın, sonra hop açılıverdi o güzel gözler... Şaşkınlıkla izledin tek tek bizleri... Neler geçmiştir o bebecik aklından bilmiyorumki...

Sonra annen geldi odaya.. Çok şükür anneciğin de senin gibi sağlıklıydı... Ağrıları vardı, ama normaldi tabi.. O da şaşkın, mutlu, ağlamaklı... Emzirdi hemen seni.. Sen, uykucu bebek, uykudan uyanıp da ememedin birtürlü... Uyandırdık seni, soyduk, gıdıkladık.. Sinirlendin, kaldırdın elleri yukarı, ağlamaya başladın.. Yapıştırdık annenin memesini ağzına, lık lık emmeye başladın... Akıllı bebek seni, hemen kaptın işi :)

O gece annenin ve senin yanında refakatçi olarak anneannen, babaannen ve ben kaldık hastahanede.. 2 saatte bir emmen gerektiği için hiç uyumadık.. Sen habire uyudun :) Uykuya düşkün mü olacaksın ne, seni uyandırmak ne zor iş :) Hemşireyi çağırdık birkaç kere seni uyandırsın da em diye... Emdin lıkır lıkır, aferin kuzucuğuma...

Ertesi gün, Pazar günü akşamüstüne doğru taburcu olduk.. Evinize geldik.. Güzel bir geleceğin olacağına inandığım o güzel eve ilk kez girdin, sonra yine doğru uykuya :) Uykucu bebek seni... Uyu, uyan, meme em, gazını çıkartsınlar, sonra yine uyu :)

Pazar günlerinden nefret ediyorum Duru, çünkü yine gelmek zorunda kaldım İstanbul'a... Uçağa binmek, İstanbul'a gelmek öyle zor oldu ki bu sefer... Keşke gelebilsem her istediğimde yanına, ya da keşke çalışmak zorunda olmasam da kalsam izlesem seni uzun uzun... Büyüyünce telafi eder miyiz  bu kaybettiğim zamanları? Büyüyünce uzaktayım diye beni sevmemezlik etme olur mu? Bir gün beni anlamazsın, sevmezsin diye öyle korkuyorum ki.. Defterine de yazdım ya, ne kariyer, ne planlarım, ne İstanbul'da hayalini kurduğum o hayat umrumda... Öyle bir hismiş ki, kimse umrumda değil, sadece senin yanında olmak istiyorum... İlerde Allah nasip eder de benim çocuklarım olur mu bilmiyorum, ama olsa da olmasa da sen benim için hep çok özel olacaksın... O kadar masum, o kadar safsın ki, Allah seni tüm kötülüklerden korusun.. Hep çok güzel bir ömrün olsun, hep sağlıklı ol..

Arada bir gülücükler gönderdin ya bize o köfte dudaklarınla, tarifi yokmuş o mutluluğun...

Aramıza hoşgeldin bebek... İyi ki geldin.. "Hala" olma şansını verdin bana.. Ne güzel hismiş bu böyle halacım :) Çok seviyorum seni..

* Sen uyanmazken aklımda hep bu şarkı... http://fizy.com/s/1ah20v
** İşte bu da senin doğum hikayen:) http://izmirdogumfoto.com/duruerener/index.htm ... sen büyüyene kadar site güncelliğini korur mu bilmiyorum ama CD olarak da paylaşılacağı için büyüyünce oturur birlikte izleriz:) bu arada bil ki acayip meşhur oldun sosyal camiada:) herkes senin fotograflarını paylaşıyor, herkes güzel dileklerini paylaşıyor seninle ilgili... sen sağlıklı ol, sağlıkla büyü, hepsini göstereceğiz sana:)